1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου. 2 Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.
3 Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα; 4 Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.
5 [] Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ· 6 Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην. 7 Εγω αγαπω την ειρηνην· αλλ' οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.