1 [] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε. 2 Κυριε, εισακουσον της φωνης μου· ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.
3 Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη; 4 Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.
5 [] Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου. 6 Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.
7 Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον· διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ' αυτω· 8 και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.